Mniszek pospolity

Powszechnie znana, roślina wieloletnia, do 15 cm wysokości o grubym korzeniu. Łodyga bezlistna, pusta w  środku. Pojedyncze koszyczki, żółtych, języczkowatych kwiatów. Liście zebrane w różyczkę, połyskujące, wydłużone. Po przełamaniu którejkolwiek części wydziela się biały, gęsty sok. Występuje pospolicie na przydrożach, łąkach i trawnikach, lub jako chwast w ogrodach. Surowcem jest korzeń oraz kwiat. W końcu lata i jesienią wykopuje się korzeń. Do suszenia wybiera się większe od ołówka. Po opłukaniu kroi się je na kawałki i suszy w cieniu w podwyższonej temperaturze. W korzeniach występują związki trój terpenowe, nieco garbnika, substancja goryczkowa, rożne związki cukrowe.  Korzeń mniszka stosuje się jako środek moczopędny, żółciopędny, jako środek skurczowy i poprawiający trawienie, ponad to obniżający poziom cukru we krwi. Korzenie i kwiaty mniszka stosowane są przeciw marskości wątroby, niewydolności nerek, skąpym wydalaniu moczu i obrzękach. Sok poprawia przemianę materii.  Napar: łyżkę posiekanych korzeni i łyżkę kwiatów zalać 1 1/2 szklani wrzątku. Po 10 min odcedzić. Pić po 1/2 szklanki 2-3 razy dziennie. Mniszek można także przyrządzać jako szpinak