Jarzębina

Drzewo o jasnej korze dorastające do 20 m wysokości. Liście nieparzysto-pierzastodzielne o 11 – 15 listkach lancetowatych, ząbkowanych. Białe kwiaty zebrane są w podbaldachy. Owoc kulisty do 1 cm średnicy, szkarłatny, typu jabłka. Pospolita zarówno w górach, jak i na niżu. Rośnie w lasach mieszanych i liściastych, często sadzona w parkach  i wzdłuż dróg. Surowcem leczniczym są owoce. Zawierają kwasy organiczne, karotenoidy, substancje gorzkie, pektyny, garbniki, sorbit i dużo węglowodanów. Owoce należy zbierać późną jesienią po pierwszych przymrozkach. Nie przemożone mają właściwości toksyczne. Dobry środek moczopędny, przy kamicy nerkowej, poprawia  też obwodowe krążenie krwi, np przy żylakach odbytu. Bardzo wskazany dla osób cierpiących na przewlekłe nieżyty żołądka i niestrawność, niedomogę wątroby i utrudniony przepływ żółci do dwunastnicy, podrażnienie pęcherzyka żółciowego. Pomocniczo przy kamicy żółciowej i długotrwałych biegunkach u osób starszych.Owoce są bogatym źródłem wit C. W medycynie ludowej jarzębina uważana jest za środek wzmacniający pracę serca. Odwar: łyżkę utuczonych w moździerzu owoców zalać 1 1/2 szklanki wrzątku, trzymać na ogniu 30 min. pić po 1/2 szklanki 3 razy dziennie. Napar z kwi tatów jarzębiny działa rozwalniająco i moczopędnie.