Dziewanna

Jest rośliną dwuletnią. Osiąga wysokość od 30-120 cm. Łodygi ma wyprostowane i rozgałęzione. Liście są jajowate i obejmują łodygę. Pokryte są żółtawym , gęstym meszkiem. Jasnożółte kwiaty są dość duże, do 3 cm średnicy. Oblepiają one szczególnie górną cześć łodygi. Kwitną od czerwca do lipca. Rosną na pastwiskach, ugorach, przydrożach, w miejscach dobrze nasłonecznionych. Stanowiska dziewanny są rozproszone po całej Polsce. Roślinę tę można także uprawiać. W ogrodzie nie jest wymagająca. Udaje się na każdej glebie w słonecznych i suchych  miejscach. Surowcem jest kwiat.Zbiera się je w dni słoneczne i suche, po obeschnięciu  rosy. Zbiera się same korony kwiatów. Suszyć należny w koszach bez przekładania i przechowywać w szczelnym naczyniu. Kwiat dziewanny zawiera śluz, pektynę, sacharozę i glukozę, nieco olejku eterycznego, glikozydy flawonowe, barwniki karotenowe i saponiny trój terpenowe. W medycynie ludowej dziewanna była powszechnie używana w połączeniu z miodem  jak lekarstwo na kaszel. Stosuje się ją także przeciw astmie i grypie, pomocna w leczeniu koli żołądkowej i jelitowej. Okłady z dziewanny można stosować w leczeniu oparzeń, stłuczeń i stanów ropnych skóry, a także nerwobólach. Napar: łyżkę stołową kwiatów dziewanny zalać szklanką wrzątku, zagotować i odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po 1/2 szklanki naparu.