Jemioła pospolita

Zimotrwała krzewinka pasożytująca na gałęziach drzew liściastych, najczęściej na topolach i brzozach. owalne, skórzaste liście są zimozielone. Drobne kwiaty wyrastają w kątach liści. roślina jest dwupienna. owoce w formie nibyjagód są lepkie, kuliste, białe lub żółtawe, pojawiają się tylko na roślinach żeńskich. Surowcem leczniczym jest ziele.Zawiera związki aminowe, wiskotoksynę, syryingosyt, trójterpeny, kwasy organiczne i flawonoidy.Terminy zbioru to listopad, grudzień i marzec, kwiecień. Bardzo trudno ją ususzyć. Schnie powoli przez kilka tygodni przez kilka tygodni w temp 30C. Lekarze zalecają jemiołę w leczeniu chorób krążenia- reguluje zarówno nadmiernie, jak i zbyt niskie ciśnienie, działając zarazem normalizująco  na cały organizm. dobry lek nasercowy, stosowana również przy krwawieniach z przewodu pokarmowego i chorobach płuc. Ostatnio nawet przy chorobach nowotworowych, korzystnie odziaływuje na system nerwowy i płodność oraz na epilepsję. Popularny środek tonizujący i przeciw skurczowy. Pamiętać jednak należy że jemioła działa bardzo silnie i można ja przyjmować jedynie pod opieką lekarza. Wyciąg: 3 czubate łyżki pocietych drobno suszonych liści zalać 3 szklankami zimnej, przegotowanej wody i pozostawić na noc. Rano przecedzić. Popijać 3-4 razy dziennie po 1/2 szklanki, można rozcieńczać gorącą wodą.