Kukurydza zwyczajna

Jednopienna, jednoroczna trawa, dorastająca do 3 m wysokość. System korzeniowy wiązkowy. Łodyga gruba z gąbczastym rdzeniem, liście skrętoległe, sfalowane, z wierzchu omszone, o szerokiej blaszce i krótkim języku, wyrastają pojedynczo z każdego węzła. kwiatostan męski- wiecha złożona z 2-kwiatowych kłosków osadzonych parami. kwiatostan żeński- kolba cylindryczna lub stożkowa, stojąca w pachwinie liścia, ukryta w pochwach liściowych, spośród których zwisają znamiona słupków w postaci pęków długich, jedwabistych włosów. Owocem jest ziarniak. Pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. Być może jest to najstarsze zboże. Surowcem zielarskim są znamiona słupka kukurydzy i ziarna. Z ziaren otrzymuje sie olej zawierający mieszaniny trójglicerydów, tłuszcz związany z glutenem, celulozę, skrobię, wiele wolnych kwasów tłuszczowych, witaminę E oraz zeinę. Znamiona kukurydzy zawierają sitosterol, stygmasterol, tłuszcz, olejek estryczny, saponiny, gorycz, witaminę C, substancje gumopodobne i inne. Przy spożyciu oleju kukurydzianego poziom cholesterolu we krwi znacznie się obniża, totez zalecany bywa przy stwardnienu tętnic. Wyciągi, odwary i napary ze znamion znajdują zastosowanie jako środki zółcio i moczopędne, przy zapalnieach wątroby z zahamowaniem wydzielania żółci. Stwierdzono,że przyjmowanie tych preparatów wewnętrznie zwiększa wydzielanie żółci, zmniejsza jej lepkość i ciężar właściwy. Odwary i wyciągi polecane są przy kamicy nerkowej, zapaleniu kłębków nerkowych i nieżycie nerek. Razem z preparatami witaminy K stanowią środek tamujący krwawienie.Zmniejsza apetyt przy nadwadze. Medycyna ludowa zaleca prażone ziarna z miodem na biegunki.