Jeżyna fałdowana

Krzew rozłogowy o wiotkich, łukowatych, kolczastych łodygach. Liście dłoniastodzielne, pięciokrotne, ciemnozielone, połyskliwe. kwiaty białe lub różowe, promieniste, zebrane w grona. W lipcu wydaje duże, mięsiste, czarne lub ciemnoczerwone owoce. Występuje na zrębach leśnych, w zaroślach i przy drogach, na żyznych glebach w cały kraju. Surowcem leczniczym są liście oraz owoce. Zbiera się młode liście za nim roślina zakwitnie. Owoce gdy osiągną czarny kolor. Liście zawierają głównie garbniki, kwasy organiczne, wit C i glikozydy flawonowe. Bakteriostatyczne właściwości liści jeżyny wykorzystywane są od najdawniejszych czasów w leczeniu egzem, liszajów, wrzodów, trudno gojących sie ran.  Wywar z liści lub owoców działa napotnie i przeciwgorączkowo; jest to popularny, domowy środek  przeciwko przeziębieniom, podobnie jak maliny. Leczy się nim także krwawienia wewnętrzne- płucne, jelitowe. Stosowany przy czerwonce, chorobach górnych dróg oddechowych jako środek wykrztuśny, jako środek uspakajający na bezsenność i nadmierna pobudliwość.  Z jeżyny uzyskuje się tez dobry środek moczopędny i regulujący przemianę materii. Przejrzałe owoce działają przeczyszczająco, niedojrzale zaś zatrzymująco. Świeże napary i i owoce uspakajają. Napar z liści: łyżkę stołową zalać 1 szklanką wrzątku, trzymać pod przykryciem 10 min, odcedzić. Pić 2 razy dziennie po jednej szklance płynu. Odwar z liści: łyżkę stołową liści zalać szklanka wrzątku, dodać 1 łyżkę miodu, zagotować i odcedzić. Nalewka: Owoce zalać wódką i pozostawić na kilka tygodni- środek napotny i przeciwgorączkowy.