Kolendra siewna

Jednoroczna roślina wyrastająca do 1 m wysokości z cienkim, wrzecionowatym korzeniem. łodyga naga, prosta. Liście dolne bardziej zaokrąglone na długich ogonkach, górne, pierzasto wrębne, a najwyższe- podwójnie i potrójnie pierzastodzielne. Kwiaty drobne, 5-krotne, białe lub różowe, rzadziej kremowe, zebrane w baldachy. owocem jest rozłupnia kulista lub nieco wydłużona z wyraźnymi falistymi żeberkami, naga, dojrzewająca od sierpnia do początku września. rośnie dziko w rejonie morza śródziemnego i w Azji mniejszej. Uprawiana na całym świecie. Wymaga miejsc nasłonecznionych i osłoniętych nie znosi gleb podmokłych, zimnych i kwaśnych. Najlepiej udaje się po roślinach okopowych i motylkowych. Rozmnaża się przez nasiona. Surowcem zielarskim jest owoc. Dojrzałe owoce są żółtobrunatne. Zbioru dokonujemy podobnie jak zbioru kminku, nie należny go opóźniać ponieważ nasiona łatwo się wysypują. Roztarte mają intensywny korzenny zapach i smak. Zawiera ok 1% olejku lotnego. Zaleca się kolendrę w schorzeniach przewodu pokarmowego: nieżyty żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, biegunki i wzdęcia oraz uczucia ” pełności”. Reguluje wzrost flory bakteryjnej jelit, znosi stany skurczowe przewodu pokarmowego oraz wzmaga ruch jelit. Razem z kwiatami kocanki piaskowej, liśćmi kończyny i mięty pieprzowej stanowi składnik herbatki żółciopędnej a także przeczyszczającej i przeciw żylakom odbytu. Zewnętrznie stosuje się jako składnik do nacierania przy gośćcu i bólach stawów. Znakomita przyprawa kuchenna. Odwar: łyżeczkę owoców zlać szklanką wody o temp pokojowej, wymieszać. Pod przykryciem ogrzewać przez 30 min, nie dopuszczać do wrzenia. Przecedzić, pić 3 razy dziennie po 1/2 szklanki. Napar 10-20 g owoców na litr wody. Pić po 1/2 szklanki przed posiłkiem.