Perz właściwy

Wieloletnia roślina zielna o długich, białych kłączach. Liście płaskie żywo zielone, z wierchu szorstkie, pochwy liściowe za młodu owłosione, na źdźble dochodzącym do 120 cm wyrasta dość gęsty kłos. Owocem jest ziarniak. Jest to uporczywy chwast polny i ogrodowy, występuje też na polanach,śmietniskach. Gatunek bardzo pospolity.  Surowcem jest kłącze perzu. Zbiera się je bronami lub grabiami wczesną wiosną, przebiera, czyści, myje, suszy w słońcu lub przewiewnych pomieszczeniach. Wysuszony surowiec przechwujemy w lnianym woreczku. Kłącza perzy zawierają dużą ilość inuliny, plisacharyd, trytycynę, mannit, sole mineralne, krzemionkę i inne.Perz ma działanie moczopędne, poprawia przemianę materii, obniża poziom tłuszczów w wątrobie i cholesterolu we krwi. Krzemionka ułatwia regenerację uszkodzonych błon śluzowych. Napary i odwary stosuje się do leczenia stanów zapalnych przebiegających  z obrzękami, kamicy nerkowej i pęcherzowej, nieżytach przewodu pokarmowego, stłuczeniu wątroby, przy lżejszych zatruciach pokarmowych i w zaburzeniach przemiany materii. Stosuje się go także do zmniejszenia obrzęków spowodowanych złą pracą nerek. Napar: 10-15g kłączy zalać 1 szklanką wrzątku i zostawić na 10 min po czym odcedzić. Pić 2-4 razy dziennie po pół szklanki.