Mięta pieprzowa

Wieloletnia roślina zielna do 80 cm wysoka, o białych, poziomych kłączach z rozłogami, łodyga wzniesiona, gałęzista, 4 kanciasta, z rzadka owłosiona, czerwono-brunatna. Liście na przeciwległe, jajowato-podługopwate, pikowane, z wierzchu ciemnozielone, pod spodem jaśniejsze. Z obu stron gruczołowate, żóltokropkowane. Kwiaty zebrane w gęsty kwiatostan, liliowe lub czerwonawe. jest efektem spontanicznego skrzyżowania się 2 gatunków: mięty zielonej i mięty nawodnej> Roślina uprawiana, niekiedy dziczeje, surowcem zielarskim jest liść. G orne części roślin ścina się w 2 połowie czerwca w pogodne dni. Po zregenerowaniu roślin można zbiór powtórzyć. Przed suszeniem oddziela się licie. Suszy się w cieniu, w miejscu przewiewnym, w temp do 35 C. Surowiec zawiera przede wszystkim olejek lotny, z którego otrzymuje się mentol, ponad to garbniki, kwasy organiczne, gorycze, Wit C, prowitaminę A, flawonoidy. Stosuje się ją przy zaburzeniach trawienia, braku apetytu, skurczach żołądka, kolce jelitowej, wzdęciach, nudnościach, wymiotach, czkawce, chorobach wątroby I DRÓG ŻÓŁCIOWYCH.  Mentol działa silnie bakteriobójczo, lekko przeciwbólowo i obniża ciśnienie krwi. Poleca się przy bezsenności, zaburzeniach nerwowych, migrenie, nerwobólach, zaburzeniach miesiączki, drgawkach nerwowych, stanach goryczkowych, kaszli i chrypce. Zewnętrznie stosuje się przy schorzeniach skóry i błon śluzowych, do płukania gardła dziąseł, przy czyrakach i nerwobólach. Napar: 1 łyżkę suszonych liści zlać szklanką wrzątku, przytrzymać pod przykryciem przez 10 min po czym  odcedzić. Pić 2-3 razy dziennie po szklance płynu. Kataplazm: 1 łyżkę liści i łyżkę strzyka zalać połową szklanki wrzątku. Rozparzone ziele zwinąć w płótno i przykładać pod ceratką na chore miejsca. Liście są znakomitą przyprawa do baraniny, cielęciny i wołowiny, farszy mięsnych i ryb.