Borówka brusznica

Drobna krzewinka o mocnych pędach podziemnych. Zimno-zielone liście z podwiniętym brzegiem, skórzaste, o dołu kruczołowato- kropkowane. Kształt liści jest jajowaty lub eliptyczny. Kwiaty zebrane są w drobne zwisające grona na końcach pędów. Korona jest blado-rózwa, dzwonkowata o ostro zakończonych ząbkach, owocem jest kwaśna jagoda, wewnątrz biała, dojrzewająca w sierpniu i wrześniu. Występuje najczęściej w suchych lasach szpilkowych, na wrzosowiskach, w zaroślach, na słonecznych planach. Tworzy nierzadko duże supiska. Surowcem zielarskim jest liśc i owoc. Liście zbiera się pożną jesienią. Scina się całe gałązki i obrywa z nich zdrowe liście, które suszy się rozesłane cienką warstwą w miejscu przewiewnym i zaćmionymj . Prawidłowo wysuszone liście maja barwę naturalną , są bez zapachu, smak gorzki. Owoce na susz zbiera się w stanie dojrzałości, ale jeszcze twarde. Suszu się je początkowo w temp. ok. 30C, następnie podwyższając ją do 60 C. Liście borówki brusznicy zawierają glikozydy fenolowe, flawonoidy, kwas ursolowy. W owocach znajdują się kwasy organiczne, garbniki, pektyny, antocyjany, wit A i C. Liście B.B stosuje się jako środek odkażający przy stanach zapalnych i zakaźnych dróg moczowych,działają one silnie bakteriobójczo. Zaleca się stosowanie liści w chorobach nerek, pęcherza i dróg moczowych. Także w schorzeniach przewodu pokarmowego- nieżyt żołądka i jelit, kamica żółciowa. Brusznica w nieznacznym stopniu obniża ciśnienie krwi. Liście stosuje się w mieszankach ziołowych ze skrzypem, brzozą, perzem, fasolą i cykorią, jako środek moczopędny. Przy biegunce- odwar z półtorej łyżki ziół na szklankę wody. PIć po pół szklani od 2 do 3 razy dziennie