Kasztanowiec zwyczajny

Pospolite drzewo do 25 m wysokości, o bardzo regularnej, kopulastej koronie. Korowina gałęzi i pnia jest szaro-brunatna i spękana. Liście ogonkowe, dłoniaste, złożone z 07 wydłużonych, odwrotnie jajowatych listków. Kwiaty 5 krotnie zebrane w duże, wyprostowane wiechy dł 20-30 cm. Płatki białe z różowymi plamkami u nasady. Owoce kolczaste1-3 nasienne, które są brązowe, spłaszczone, z blizną u podstawy. Sadzone w parkach i przy drogach. Surowcem leczniczym jest kwiat, kora i owoce. Kwiaty zbiera się podczas suchej pogody, suszyć w cieniu, w temp otoczenia.  Do zbioru kory wykorzystuje się przecinkę gałęzi i usuwanie drzew, zdejmowaną z młodych gałęzi, gładkich na powierzchni. Suszy się na słońcu lub w suszarniach ogrzewanych w temp.  lekko podwyższonej. Kora po wysuszeniu powinna zachować kolor jasnobrązowy lub brązowo-szary. Niedojrzałe owoce zbiera się w lipcu, dojrzałe w sierpniu i wrześniu, gdy wypadną z torebek. Substancje zawarte w kasztanowcu nie zostały jeszcze dokładnie zbadane. Są to przede wszystkim trój-terpenowe saponiny, flawony i kumaryna. Wodno-alkoholowy roztwór saponin z nasion zapobiega zakrzepom przy zastojach krwi w żyłach, rozszerzeniu żył i hemoroidom. Wyciągi z kwiatów, kory oraz preparaty z nasion stosowane są jako środki hamujące powstawanie wysięków i obrzęków oraz przy zaburzeniach ukrwienia tkanek.  Z powodu dużej zawartości saponin przetwory kasztanowca mają silne działanie wykrztuśne, szczególnie w zastarzałych bronchitach i zaflegmieniu płuc u nałogowych palaczy . Kora stosowana jest przy biegunkach , a zewnętrznie do opatrunków ran, pęknięć skóry, wrzodów  goleniowych. Najlepsze wyniki dają przy hemoroidach i żylakach tzw wyciągi stabilizowane ze świeżej rośliny. Odwar: z kwiaty lub kory gotować ok 10 min. Spożywać 10-30 min przed posiłkiem.