Grzegorz Sroka

Grzegorz Franciszek Sroka (ur. 21 września 1930 w Gorliczynie, zm. 22 grudnia 2006 w Żywcu) – franciszkanin, zielarz, propagator ziołolecznictwa, gwardian klasztoru w Kalwarii Pacławskiej.

W latach 1947-1950 pracował jako dyplomowany ślusarz w Cukrowni Przeworsk. Pracę łączył z nauką w szkole zawodowej. Po otrzymaniu dyplomu, w latach 1950-1953 odbył służbę wojskową w Bielsku-Białej. W czasie służby wojskowej ukończył szkołę podoficerską oraz kurs sanitarny, po którym pracował w wojsku jako instruktor sanitariuszy. Po ukończeniu służby wojskowej podjął pracę w Hucie Stalowa Wola w charakterze technika kontrolera. W 1953 złożył prośbę o przyjęcie do zakonu franciszkanów. 30 sierpnia 1953 w Łodzi-Łagiewnikach rozpoczął nowicjat, 31 sierpnia 1954 złożył pierwszą profesję w Niepokalanowie. 27 września 1958 zdał egzamin maturalny w szkole średniej w Jaśle W latach 1957-1959 studiował filozofię w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Łodzi. W latach 1959-1963 studiował teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Krakowie. 30 października 1960 złożył profesję wieczystą. 30 września 1962 przyjął święcenia kapłańskie subdiakonatu, 9 marca 1963 – diakonatu, 21 czerwca 1963 – prezbiteratu. Sprawował posługę kapłańską w Horyńcu-Zdrój (1963 oraz 1984-1986) , w Pieńsku (1964-1969, wikariusz parafialny), Lwówku Śląskim (1969-1970), Lubomierzu (1970-1971), Kalwarii Pacławskiej (1971-1974 oraz jako proboszcz: 1976-1983), Dąbrowie Górniczej (1974-1975), Krakowie (1975-1976), Krośnie (1983), Rychwałdzie (1986-2006).
Działalność ziołolecznicza

Ojciec Grzegorz Sroka twierdził, że leczenie ziołami może być znakomitym uzupełnieniem medycyny konwencjonalnej. Predyspozycje do stosowania niekonwencjonalnych metod leczniczych odkrył już w czasie służby wojskowej, gdzie jako instruktor sanitariuszy mógł z powodzeniem pomagać chorym. Ośrodek zielarski w Rychwałdzie, który powstał dzięki zaangażowaniu i wytrwałości zakonnika, stał się miejscem pielgrzymek tysięcy ludzi, którzy przybywali tu nie tylko z Polski. Opracował ponad 20 preparatów ziołowych (syropy, nalewki, pomady, krople, mieszanki ziołowe) na różne choroby i schorzenia (m.in. choroby kobiece, układu krążenia, przewodu pokarmowego, dróg moczowych, oczu, itd.). Komponował swoje mieszanki w oparciu o głęboką wiedzę, ale opierał się również na intuicji i ogromnym doświadczeniu, jakie nabył podczas długoletniej praktyki zielarskiej. Bardzo często jego spostrzeżenia, dotyczące terapeutycznego działania ziół, były później pozytywnie weryfikowane przez badania naukowe[1]. Był autorem poradników zielarskich oraz propagujących zdrowy tryb życia. Wskazówki lecznicze były udostępnione również w internecie na stronach prowadzonych przez zakonników. Jedną z ostatnich inicjatyw była budowa leczniczych grot solnych w Rychwałdzie.
Ciekawostki

Grzegorz Sroka od dzieciństwa cierpiał na poważne schorzenia. Jako niemowlę chorował na chorobę beri beri, mając skończone 2 lata nie potrafił jeszcze chodzić. Bardzo wcześnie stracił rodziców. Aby przeżyć chodził od domu do domu prosząc o kromkę chleba. Wycieńczenie organizmu było przyczyną czasowej ślepoty – na 2 lata stracił wzrok. Podczas okupacji ciężko zachorował na gruźlicę i nerki.
Ojciec Sroka urodził się w piątek, w piątek poszedł do wojska, w piątek „poszedł do cywila”, w piątek wstąpił do zakonu, w piątek złożył śluby wieczyste, w piątek miał święcenia kapłańskie, w piątek zmarł