Melisa lekarska

Wieloletnia roślina zielna o silnym cytrynowym zapachu dorastająca do 80 cm, o bardzo rozgałęzionych kłączach. Łodygach wzniesiona, rozgałęziona, czterokanciasta, krótko szaro owłosiona. Liście sercowato jajowate, owłosione, z wierzch ciemnozielone, spodem jaśniejsze o karbowanych brzegach. Niewielkie, grzbieciste jasnoróżowe lub białe kwiaty zebrane są po 3-5 nibyokółki. W Polsce tylko uprawiana, niekiedy dziczeje. Surowcem są liście.Do celów leczniczych stosuje się górne części kwitnących pędów od czerwca do września i suszy w suszarniach powietrznych. Po wysuszeniu liście oddziela się od łodyg i przechowuje w szczenie zamkniętych naczyniach. Od starożytności melisa cieszy się wielkim powodzeniem jako lek na depresję. W ziołolecznictwie stosuje się głównie ze wzg. na działanie uspokajające. Wykazuje również działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowo. Polecana w stanach pobudzenia nerwowego i przy bezsenności, wyczerpaniu nerwowym, nerwobólach a także nieżytach górnych dróg oddechowych. Napar: 5-10 g zalać szklanką wrzątku i pić2-4 razy dziennie po 1/4-1/2 szklanki. Nalewka na winie: 50 g liści zalać litrem białego wina na dwa ni, pić po dwie łyżeczki dziennie., Siekane liście świeżej melisy są znakomitą przyprawą do zupy owocowej, sosów majonezowych, sałaty, drobiu, ryżu, marynat, grzybów, jaj i twarogów. Natarcie suszonymi lub świeżymi liśćmi melisy ryb morskich łagodzi ich zapach.