Kocanki piaskowe

Bylina tworząca mocne darnie, cała wełnisto-filcowata o zdrewniałym kłączu, wydającym wiele krótkich, płonnych łodyg oraz dłuższych kwiatostanach. Liście dolne podłużne, odwrotnie jajowate, górne- równowąskolancetowate. Na szczytach wzniesionych i ulistnionych łodyg tworzą się baldaszkokształtne wiechy, złożone z drobnych, kulistych kwiatostanów . Kwiaty złocisto- żółte lub pomarańczowe. Owocem jest podługowata niełupka z puchem. Występuje na suchych, piaszczystych nieużytkach, miedzach, skarpach, przydrożach, wydmach, polanach. Surowcem zielarskim jest kwiatostan. Zawiera garbniki, substancję gorzką, kwasy organiczne, flawonoidy, karotenoidy,  niewielkie ilości olejku eterycznego. Kwiaty zbiera się w początkach kwitnienia. Zebrane w pełni kwietnia w suszeniu przekwitają i tracą wartość. Ścina się kwiatostany bez szypułek nożem nierdzewnym. Suszyć w cieniu- powinny zachować naturalną barwę. Kocanki są pod ochroną, surowiec należy pozyskiwać z upraw. Od kilkuset lat stosowane w medycynie ludowej, zwłaszcza Rosyjskiej jako lek moczopędny i żółciopędny oraz w chorobach reumatycznych. Kocanki podaje się przy schorzeniach wątroby, niedostatecznym wydzielaniu żółci, w stanach zapalnych i skurczowych dróg żółciowych, kamicy żółciowej, a także niedokwaśności żołądka i związanych z tym zaburzeniach trawiennych. Ponad to przy dolegliwościach pęcherza i nerek, zaburzeniach miesiączkowych, reumatyzmie i podgarze. Odwary i napary z kocanek są mniej skuteczne niż wyciągi alkoholowe, po prostu  flawonoidy lepiej rozpuszczają się w alkoholach niż w wodzie. Nalewka: na jedną cześć kocanek wziąć 5 cz. alkoholu 70% i  macerować 7-14 dni, codziennie potrząsając butelką. Pić wg wskazań lekarza. Zaleca się także picie odwaru z kwiatów, 1/2 szklanki 3 razy dziennie, dzieciom zarażonym owsikami. Odwar gotować 30 min.