Estragon

Aromatyczna wieloletnia roślina zielna. Do 120 cm wysokości, o grubym zdrewniałym kłączu, nagich łodygach wzniesionych, miotlasto rozgałęzionych. Liście równo- wąsko lancetowate, niepodzielne, od 2 do 6 cm długie. Kwaity zebrane w wąskie zwisające koszyczki Kwitnie od sierpnia do września. Roślina pokrojem przypomina inne gatunki bylic. U nas jest w uprawie, niekiedy dziczeje. Nadaje się do uprawy doniczkowej, pochodzi z południowo wschodniej Europy i Azji. Surowcem jest ziele estragonu. Do suszenia zrywa się górne części pędów. Estragon zawiera olejki eteryczne, karoten, trochę alkaloidów garbniki o kumarynę. Działa żółciopędne, przeciwskurczowo i przeciwzapalnie. W mieszaninie z innymi ziołami stosuje się go jako środschorzenia ukłądu pokarmowego, działanie przeciwbakteryjne, lek na niestrawność, działanie pobudzające, działanie toniuzjące, antydepresyjnie, leczy migrenę ,  żółociopędny i żółciotwórczy. Ma także działanie rozkurczowe i antyseptyczne. Ko9rzystnie działa przy przewlekłych nieżytach żaołądka. Uznawany za środek ogolnie wzmacniający, ponieważ ułatwia przenikanie pokarmu z jelit do krwi. Stosuje się go w postaci naparu: 1/2 łyżki ziela zalać szkalnką wrzątku , pić po 1 łyżce stołowej przed poisłkiem. Skuteczne jest także wino estragonowe. 2-3 łyżeczki ziela zalać 1/2 szklani białego wina, po 14 dniach przecedzić, przyjmowac po 1 kieliszku na pół godziny przed jedzeniem. Estragon jest znakomitą przyprawą do cielęciny, baraniny i ryb, można dodawać go do pikantnych zup, sosów i sałatek. Drobno posiekane moga być używane do posypywania sera i potraw z jaj. Niekiedy dodaje się go do kiszenia ogórków.