Dąb bezszypułkowy

Obydwa gatunki dębu rosną w Polsce. Dąb bezszypułkowy jest znacznie rzadszy niż szypułkowy. Dąb jest rośliną drzewiastą osiągającą 20-40 m wysokości, liście długości od 5 do 20 cm. Surowcem zielarskim jest kora z młodych pni i młodych gałęzi drzew. W celach zielarskich może być pozyskiwana jedynie z drzew ściętych lub przeznaczonych do ścięcia. Obdarcie z kory pni i gałęzi powoduje obumarcie całego drzewa. Korę zbiera się w marcu lub kwietniu. Co 20-30 cm nacina się je poprzecznie, a potem łączy się jednym podłużnym cięciem. Kora dębowa od średniowieczna jest wypróbowanym środkiem do leczenia schorzeń przewodu pokarmowego- nieżytów żołądka i jelit, biegunek. Zmniejsza krwawienie uszkodzonych błon śluzowych przewodu pokarmowego oraz zapobiega rozwijaniu się stanów stanów zapalnych. Działa przeciwbakteryjnie. Nadal szerokie zastosowanie ma kora dębowa w leczeniu  trudno gojących się ran, , oparzeń bez mechanicznego uszkodzenia skóry, przy odmrożeniach, owrzodzeniach żylakowych, egzemach,żylakach odbytu oraz niektórych schorzeniach kobiecych. Stosuje się wtedy okłady, kompresy, kąpiele w wywarze z kory. Nalewka dębowa znajduje zastosowanie w leczeniu dziąseł i jamy ustnej spowodowanego metalami ciężkimi. Kory dębu można dodawać do kąpieli, gdy nadmiernie pocą się stopy i ręce. Wchodzi ona w skład mieszanek ziołowych do mycia włosów. Napar: 10 g suszonej sproszkowanej kory zalać szklanką wrzątku. Do płukanek, irygacji, obmywań i okładów- dwukrotnie rozcieńczyć. WYWAR DO KĄPIELI: 3 łyżki sproszkowanej kory dębu gotować przez 15 min w 5 l wody. Wlać do wanny i dopełnić wodą.