Bylica pospolita

Bylina osiągająca 60-120 cm wysokości, o wzniesionej, miotlasto rozgałęzionej łodydze; czerwono nabiegłej owłosionej w górnej części. Liście pierzastodzielne z wierzchu żywo zielne, pod spodem szarawe. Odcinki liściowe są głęboko piłkowane. Drobne żółte lub czerwonawe kwiatki skupione są w koszyczki 3-4 mm długości. Kwiaty zgromadzone są w górnej części łodygi. Bylica pospolita jest często rośliną na przydrożach, rumowiskach, miedzach, rosowach, oraz na stanowiskach ruderalnych. Surowcem jest ziele oraz korzeń. Ziele ścina się w czasie kwitnienia rośliny. Korzenie wykopuje się wiosną. Ziele zawiera związki żywicowe, śluz, inulinę, cukry, kwasy organiczne, gorycze, sterole, związki mineralne i olejek eteryczny. Korzeń zawiera inulinę, śluz, olejek eteryczny, żywice, cukier i barwniki. Napar z bylicy pospolitej działa rozkurczowo. Polecany jest dzieciom i osobom starszym do leczenia schorzeń wątroby i woreczka żółciowego, pęcherza oraz przy nerwobólach i padaczce. Bylica działa pobudzająco na trawienie, wspomaga wydzielanie soków żołądkowych i żółci. W Ameryce Pół naparem leczy się reumatyzm i przeziębienia, w Chinach dymem z bylicy leczy się astmę. Napar: 20 g ziela zalać 2 szklankami wrzątku, pić po 1/2 szklanki 2-3 razy dziennie. Skuteczniejsza jest jednak nalewka . 20 g ziela zalać 100 ml alkoholu 70 % i pozostawić na 2 tygodnie . Następnie zlać do butelek z ciemnego szkła. Zażywa się30-40 kropli 3-5 razy dziennie. Dla dzieci lek rozkurczowy sporządza się z 0,25 g sproszkowanego korzenia zmieszanego z łyżeczką miodu. Podawać porcjami 5 razy dziennie.