Brzoza brodawkowata

Drzewo liściaste, o lekkiej, abażurowej budowie korony. Korowinę ma białą i cienką, łuszczącą się okrężnie. Młode galązki są cienkie, wiotkie, pokryte często wydzieliną żywiczną. Pączki nagie, lepkie, nasady rozszerzone. Liście rąbowe lub trójkątne, podwójnie piłkowane. Drzewo rozdzielnopłciowe. Wystęuje w lasach liściastych, borach mieszanych i sosnowych, w zaroślach i na zrębach. Surowcem zielarskim są liście, pączki i kora. Liście zbiera się młode, gdy jeszcze lepkie. Obrywa się ręcznie i ukłąda luźno w koszach bez ugniatania, gdyż łatwo się zlepiają. Suszy się w warunkach naturalnych, w cieniu. Sok brzozowo stosowano w medycynie ludowej na porost włosów i przeciw piegom, a także w chorobach dróg oddechowych. Przy zranieniach kładziono na ranę cieniutką zewnętrzną warstwę kory. Kompresy ze świeżych liści stosowano przy ból.ach głowy. W bólach reumatycznych pito sok i nacierano stawy alkoholowym wyciągiem z pączków. Z drewna, korzeni i kory w wyniku suchej destylacji otrzymywano brunatny płyn o silnej woni którym leczono świerzb i grzybicę. Guzowate narośla na pniu brzozy wywołane są przez grzyb  włóknuszek ukośny. Jak wykazały badania wyciągi z tego grzyba wzmagają mechanizmu obronne organizmu osłabionego choroba nowotworową. Podawanie wodnego wyciągu z tego grzyba powoduje wstrzymanie wzrostu tkanki nowotowrowej oraz zmniejsza przerzuty. Napary z liści brzozowych działają moczopędnie, napotnie, przeciwgośccowo i odkażająco. Pobudzają wydzielanie żółci. 10-20 g liści nalezy zalać 2 szklankami wrzątki i pozostawić pod przykryciem na 10 minut. Pić po pół szklanki 3-4 razy dziennie. Sok brzozowy jest polecany w kamicy nerkowej i pęcherzowej. Wyciąg z liści stosowany jest w niektórych chorobach skóry tj. trądzik, łuszczyca. Zewnętrznie wyciąg z liści stosuje przeciwłupieżowo.