Arcydzięgiel litwor

Wyglądem zbliżony do dzięgla leśnego. Występuje w górach, uprawiany jako roślina lecznicza, miododajna i ozdobna. W uprawie dochodzi do 2 m. Surowcem zielarskim jest korzeń. Zawiera olejek lotny z dużą ilością terpentów , sekswitwrpenty  i furokomurany, ponadto  kwasy organiczne i flawonoidy, substancje goryczkowe, pektyny, żywicę, sytosterol i cukry. Korzenie wykopuje się jesienią i wczesną wiosną. Arcydzięgiel pobudza wydzielanie soku żołądkowego, ze względu na zawartość substancji gorzkich. Zwiększa wydzielanie potu i moczu. Polecany przy dolegliwościach żołądkowych związanych z niedostatecznym wydzielanie soku i brakiem apetytu, szczególnie u dzieci i młodzieży z nad wrażliwością. Polecany także osobą starszym, cierpiącym na stany zapalne, wzdęcia, odbijanie się, zaparcia i biegunki. Działa uspakajająco na ośrodkowy ukłąd nerwowy- zmniejsza wrażliwość kory mózgowej i niektórych ośrodków, np. naczyniowo-ruchowego. Zewnętrznie spirytus archangelikowy stosuje się do wycierania przy bólach gośćcowych i nerwobólach. Arcydzięgiel polecany jest prz leczeniu dolegliwości zołądkowych u nałogowych palaczy tytoniu.

Aby sporządzi odwar należy pół łyzki drobno pokrojonych korzeni zalać szklanką wody i zagotować. Pić 2, 3 razy dziennie po łyżce. Jeżeli zażyjemy pół godziny przed jedzeniem- pobudzi apetyt, jeżeli ;po jedzeniu- ułatwi trawienie. Z młodych zbieranych w maju ogonków liściowych mozna robić aromatyczne konfitury, które są znakomitym dodatkiem do ciast i tortów.